همه چیز که باید در مورد گلوکزآمین بدانید.وقتی در داروخانه کار می‌کردم، مردم اغلب مکمل‌های گلوکزامین را برای پیشگیری یا کاهش درد مفاصل می‌خریدند. با توجه به محبوبیت آن، من فرض کردم گلوکزامین یک مکمل ایمن و موثر برای سلامت مفاصل است.
با این حال، از آن زمان متوجه شدم که شواهدی برای حمایت از گلوکزامین برای سلامت مفاصل و سایر فواید سلامت مفروض آن، آنقدر واضح نیست که سازندگان شما را باور کنند.
این مقاله همه چیزهایی را که باید در مورد گلوکزامین بدانید، از جمله فواید، عوارض جانبی و اطلاعات دوز آن را توضیح می دهد.
با دارو ستاری در ادامه این مقاله کارآمد همراه باشید.
گلوکزامین چیست؟
گلوکزامین ترکیبی است که به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد و از نظر شیمیایی، به عنوان یک قند آمینه طبقه بندی می شود که به عنوان یک بلوک ساختمانی برای انواع مولکول های عملکردی در بدن شما عمل می کند.
در درجه اول به دلیل نقشش در توسعه و حفظ غضروف در مفاصل شما شناخته شده است. گلوکزامین همچنین در برخی از بافت های حیوانی و غیر انسانی، از جمله صدف، استخوان حیوانات و قارچ ها یافت می شود. اشکال مکمل گلوکزامین اغلب از این منابع طبیعی ساخته می شوند.
این مکمل اغلب برای درمان و پیشگیری از اختلالات مفصلی مانند استئوآرتریت استفاده می شود همچنین می توانید آن را به صورت خوراکی مصرف کنید یا به صورت موضعی از طریق کرم یا مرهم استفاده کنید.
اثر گلوکزآمین بر کاهش التهاب:
گلوکزامین اغلب به عنوان مکمل برای درمان علائم بیماری های مختلف التهابی استفاده می شود. اگرچه مکانیسم های گلوکزامین هنوز به خوبی شناخته نشده است، اما به نظر می رسد که به راحتی التهاب را کاهش می دهد.
در یک مطالعه کوچک بر روی 18 بزرگسال مبتلا به اضافه وزن، مصرف روزانه 1500 میلی گرم گلوکزامین هیدروکلراید به همراه 1200 میلی گرم کندرویتین سولفات به مدت 28 روز پروتئین واکنشی C (CRP)(نشانگر زیستی التهاب سیستماتیک) را تا 23 درصد در مقایسه با دارونما کاهش داد.
مانند بسیاری از تحقیقات دیگر در مورد گلوکزامین، این مطالعه به طور همزمان با کندرویتین(ترکیبی شبیه به گلوکزامین) نیز تکمیل شد و نشان داد که گلوکزآمین همچنین در تولید و حفظ غضروف سالم بدن شما نقش دارد.اگرچه نشان داده شده است که گلوکزامین و کندرویتین التهاب سیستماتیک را کاهش می دهند، مشخص نیست که آیا آنها اثرات ضد التهابی موضعی دارند یا خیر.
همانطور که گفته شد، نشان داده شده است که گلوکزامین و کندرویتین از فعال شدن مسیرهای التهابی در سلول های سینوویال انسان جلوگیری می کنند. این سلول ها مسئول تولید اجزای مایع سینوویال یا مایع مفصلی هستند.
جالب توجه است، اثرات ضد التهابی گلوکزامین نیز با کاهش خطر ابتلا به شرایطی که با واسطه التهاب، مانند دیابت نوع 2 همراه است، مرتبط است.
حمایت و تقویت مفاصل و غضروف های سالم:
گلوکزامین به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد و یکی از نقش های اصلی آن حمایت از رشد سالم غضروف مفصلی است، غضروف مفصلی ُنوعی بافت سفید صاف است که انتهای استخوان های شما را در جایی که به هم می رسند و مفاصل را تشکیل می دهند، می پوشاند. و همراه با مایع روان کننده به نام مایع سینوویال، غضروف مفصلی اصطکاک را به حداقل می رساند و به استخوان ها اجازه می دهد آزادانه و بدون درد روی یکدیگر حرکت کنند. به طور خاص، تصور می‌شود که گلوکزامین باعث ایجاد ترکیبات شیمیایی خاصی از جمله کلاژن می‌شود که اجزای ساختاری مهم غضروف مفصلی و مایع سینوویال هستند.
برخی از مطالعات نشان می دهد که مصرف مکمل های گلوکزامین ممکن است با جلوگیری از تجزیه غضروف، به ویژه در ورزشکاران، از بافت مفصلی محافظت کند. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که مصرف روزانه 1.5 تا 3 گرم گلوکزامین به مدت 3 ماه به طور قابل توجهی تجزیه غضروف را در بازیکنان فوتبال دانشگاهی و بازیکنان حرفه ای راگبی کاهش داد.
این نتایج حاکی از اثر محافظتی گلوکزامین از مفاصل است. با این حال، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
درمان اختلالات استخوانی و مفصلی:
مکمل های گلوکزامین اغلب برای درمان بیماری های مختلف استخوان و مفاصل مصرف می شوند. بیشتر تحقیقات علمی در مورد گلوکزامین بر استفاده از یک فرم خاص به نام سولفات گلوکزامین متمرکز شده است.
این مولکول به دلیل پتانسیل آن برای درمان علائم و پیشرفت بیماری مرتبط با استئوآرتریت (OA)، آرتریت روماتوئید (RA) و پوکی استخوان به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است.
مطالعات متعدد نشان می دهد که مصرف روزانه مکمل های گلوکزامین سولفات ممکن است با کاهش قابل توجه درد، کمک به حفظ فضای مفاصل و کند کردن پیشرفت بیماری، درمان موثر و طولانی مدت برای OA ارائه دهد.
در همین حال، سایر مطالعات نشان نداده اند که گلوکزامین به طور قابل توجهی درد یا عملکرد مفاصل را در افراد مبتلا به استئوآرتریت دست، لگن یا زانو را بهبود می بخشد.
به این ترتیب، تحقیقات انسانی بیشتری برای درک بهتر مکانیسم‌ها و بهترین کاربردهای گلوکزامین در بیماری‌های مفصلی و استخوانی مورد نیاز است.
درمان سیستیت بینابینی:
گلوکزامین به طور گسترده ای به عنوان درمانی برای سیستیت بینابینی (IC)، وضعیتی که با التهاب مزمن عضلات مثانه و علائمی مانند تکرر ادرار و درد مثانه مشخص می شود، نام برده می شود.
IC با کمبود ترکیبی به نام گلیکوزامینوگلیکان همراه است. از آنجا که بدن شما گلوکزامین را به گلیکوزامینوگلیکان تبدیل می کند، حدس زده می شود که مصرف مکمل های گلوکزامین می تواند به مدیریت IC کمک کند.
متأسفانه، داده های علمی قابل اعتمادی برای حمایت از این نظریه وجود ندارد.
درمان بیماری التهابی روده:
بیماری التهابی روده (IBD) وضعیتی است که باعث التهاب مزمن روده می شود و اغلب منجر به علائمی مانند نفخ، گرفتگی معده و اسهال می شود. و مانند IC، با کمبود گلیکوزامینوگلیکان همراه است.
یک مطالعه بر روی موش های مبتلا به IBD نشان داد که مکمل گلوکزامین می تواند التهاب را کاهش دهد.
در یک مطالعه کوچک، 34 شرکت کننده مبتلا به IBD که N-Acetyl glucosamine(شکل دیگری از مکمل های گلوکزامین) را به مدت 4 هفته مصرف کردند، بهبود قابل توجهی در علائمی مانند درد و اسهال گزارش کردند.
درمان اسکلروز چندگانه(ام اس):
مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری مزمن است که بر سیستم عصبی مرکزی شما تأثیر می گذارد. علائم این بیماری متفاوت است اما می تواند شامل خستگی، لرزش و اختلال در راه رفتن، صحبت کردن و دیدن باشد.
برخی افراد ادعا می کنند که گلوکزامین می تواند یک درمان موثر برای ام اس باشد.
درمان گلوکوم:
گلوکوم یک بیماری چشمی است که می تواند باعث کاهش بینایی و حتی نابینایی شود. برخی افراد معتقدند که می توان آن را با گلوکزامین درمان کرد.
به طور امیدوارکننده، تحقیقات روی موش‌ها نشان می‌دهد که گلوکزامین سولفات ممکن است با کاهش التهاب و ایجاد اثرات آنتی‌اکسیدانی در شبکیه چشم و پشت چشم شما که مسئول دریافت نور و ارسال اطلاعات بینایی به مغز است، سلامت چشم‌ها را افزایش دهد.
با این حال، یک مطالعه در انسان نشان داد که مکمل‌های گلوکزامین ممکن است خطر ابتلا به گلوکوم را در افراد مسن افزایش دهد - گروهی که در حال حاضر در معرض خطر ابتلا به گلوکوم هستند.
درمان اختلالات مفصل گیجگاهی فکی:
برخی منابع ادعا می کنند که گلوکزامین یک درمان موثر برای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) است. اینها مسائل بهداشتی مرتبط با فک شما هستند - مانند درد فک و قفل شدن مفصل فک. با این حال، تحقیقات برای حمایت از این ادعا ناکافی است.
یک مطالعه کوچک کاهش قابل توجهی در درد و نشانگرهای التهابی و همچنین افزایش تحرک فک در شرکت‌کنندگانی که مکمل گلوکزامین سولفات و کندرویتین را دریافت کردند، نشان داد.
مطالعه دیگری پس از مصرف روزانه 1.5 گرم گلوکزامین و 1.2 گرم کندرویتین سولفات به مدت 8 هفته، بهبود قابل توجهی در حداکثر باز شدن دهان و کاهش درد که با کاهش نشانگرهای التهابی همراه بود نشان داد.
اگرچه این نتایج مطالعه امیدوارکننده هستند، اما داده های کافی برای حمایت از هر گونه نتیجه گیری قطعی ارائه نمی دهند. به این ترتیب، تحقیقات بیشتری در مورد موضوع مورد نیاز است.
آیا گلوکزآمین واقعا این همه کاربرد دارد؟
اگرچه ادعاهای گسترده ای در مورد اثرات مثبت گلوکزامین بر بسیاری از شرایط وجود دارد، تحقیقات موجود تنها استفاده از آن را برای طیف محدودی از آنها پشتیبانی می کند.
در حال حاضر، قوی‌ترین شواهد استفاده از سولفات گلوکزامین را برای درمان طولانی‌مدت علائم OA تأیید می‌کند. اما حتی در آن زمان نیز، شواهد بی نتیجه باقی می مانند.
علاوه بر این، گلوکزامین کمتر به عنوان یک درمان موثر برای سایر بیماری ها یا شرایط التهابی عمل می کند.
اگر همچنان به استفاده از گلوکزامین فکر می کنید، کیفیت مکملی را که انتخاب می کنید در نظر بگیرید.
بهتر است گواهینامه شخص ثالث را بررسی کنید تا مطمئن شوید دقیقاً همان چیزی را که می پردازید دریافت می کنید. تولیدکنندگانی که مایلند محصولات خود را از نظر خلوص آزمایش کنند، استانداردهای بالاتری دارند.
ConsumerLab، NSF International، و USP Pharmacopeia (USP) چند شرکت مستقل هستند که خدمات صدور گواهینامه را ارائه می دهند. اگر یکی از لوگوهای آنها را روی مکمل خود مشاهده کردید، به احتمال زیاد کیفیت خوبی دارد.
دوزهای مصرفی و اشکال دارویی:
دوز معمولی گلوکزامین 1500-3000 میلی گرم در روز است که می توانید آن را یکباره یا در چندین دوز کوچکتر مصرف کنید.
مکمل های گلوکزامین از منابع طبیعی مانند صدف یا قارچ ساخته می شوند یا به صورت مصنوعی در آزمایشگاه ساخته می شوند.
مکمل های گلوکزامین به سه شکل موجود هستند:
گلوکزامین سولفات
گلوکزامین هیدروکلراید
N-استیل گلوکزامین
به نظر می رسد که هیچ تفاوتی بین اثرات ضد التهابی آنها وجود ندارد. اکثر مطالعاتی که گلوکزامین را برای بهبود علائم استئوآرتریت موثر تشخیص داده اند از نسخه سولفات استفاده می کنند.
گلوکزامین سولفات معمولا در ترکیب با کندرویتین سولفات فروخته می شود.
خطرات و عوارض جانبی احتمالی
مکمل های گلوکزامین احتمالا برای اکثر افراد بی خطر هستند. با این حال، برخی از خطرات وجود دارد که ارزش توجه به آنها را دارد (29).
عوارض جانبی:
تهوع و استفراغ
اسهال
سوزش سردل
درد شکم
اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید، به دلیل فقدان شواهد در مورد ایمنی آن، نباید گلوکزامین مصرف کنید.
همچنین بدانید که گلوکزامین ممکن است در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 اثر هیپوگلیسمی کمی داشته باشد، اگرچه خطر نسبتاً کم است. اگر دیابت دارید یا از داروهای دیابت استفاده می کنید، قبل از مصرف گلوکزامین با پزشک خود مشورت کنید.
گلوکزامین همچنین ممکن است خطر گلوکوم را افزایش دهد. بنابراین، افرادی که در معرض خطر ابتلا به گلوکوم هستند، از جمله افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آب سیاه، افراد 60 ساله یا بالاتر و افرادی که دیابت، بیماری قلبی یا فشار خون بالا دارند، نباید آن را مصرف کنند.
نتیجه گیری:
گلوکزامین به طور طبیعی در بدن شما وجود دارد و نقشی حیاتی در توسعه و حفظ مفاصل سالم دارد.
مکمل‌های گلوکزامین معمولاً برای درمان بیماری‌های مختلف مفصلی، استخوانی و التهابی مانند IBD، IC و TMJ مصرف می‌شوند. با این حال، بیشتر تحقیقات فقط به طور غیرقابل قطعی از اثربخشی آن برای مدیریت طولانی مدت علائم آرتروز حمایت می کنند.
برای اکثر افراد با دوز 1500-3000 میلی گرم در روز بی خطر به نظر می رسد اما ممکن است عوارض جانبی خفیفی ایجاد کند.
.