آثار فارماکولوژی و مکانیسم اثر:
گل بنفشه به دلیل دارا بودن فلاونوئیدها، گلیکوزیدها، آلکالوئیدها، استروئید، ساپونین و تانن، به عنوان گیاهی ارزشمند در درمان بیماری های عفونی تنفسی شناخته می شود.
پودر و عصاره شیرین بیان برای درمان سرفه، زخم گلو و سرماخوردگی مفید بوده و اثرات خلط آوری دارد. فعالیت تسکین دهنده شیرین بیان به ترکیب گلیسیریزین موجود در شیرین یبان برمی گردد. به علاوه شیرین بیان باعث خارج شدن خلط از بخش بالایی دستگاه تنفس شده و سرعت ترشح موکوس در نای را افزایش می دهد. همچنین اخیرا مشخص شده است که لیکوئیریتین، از مواد فعال عصاره شیرین بیان، موجب مهار اثرات کپسایسین (القا کننده سرفه) می شود. فلاونوئیدهای شیرین بیان باعث مهار ترشح ائوتاکسین از فیبروبلاست های ریه جنین انسان شده و از این طریق مانع تجمع ائوزینوفیل ها در محل التهاب مجاری هوائی می شوند. بنابراین گیاه شیرین بیان این پتانسیل را دارد که راه درمانی جدیدی را برای بیماری های التهابی و آسم پیش روی محققان باز کند.
گیاه پنیرک غنی از ویتامین های B، A و C بوده و به دلیل وجود ویتامین C، ضد سرفه می باشد. به دلیل دارا بودن ترکیبات ارزشمند داروئی خصوصا ترکیبات فنولین و فلاونوئیدی، علیه میکروارگانیسم های مختلف از جمله ویروس ها، باکتری ها و قارچ ها به کار گرفته می شود.
عمده ترین استفاده درمانی به دانه در پزشکی مربوط به تسکین سرفه و رفع اثرات و علائم آسم فصلی می باشد. در طب سنتی، از جوشانده حاوی موسیلاژ آن به عنوان نرم کننده گلو و مجاری تنفسی استفاده می شده است. موسیلاژ به عنوان یک ترمیم کننده غشا، مخاطی عمل می کند.
گیاه ختمی تحریک های موضعی را تسکین داده، اثرات موکوسیلیاری را مهار کرده، موجب تحریک فاگوسیتوز شده و دارای اثر ضد التهاب و تحریک کننده سیستم ایمنی می باشد.
